இது ஒரு பொன் மாலை பொழுது; Translated version in English: The Golden Evening Sky

Photo of Tucson evening sky by Ravishankar Palanivelu on 5/31/2015

ஒளிரும் ஓவியத்தை தீட்டி விட்டு
ஒளிந்த ஓவியன் யார்?

வானின் ஒரு பகுதியில் மட்டும்
வண்ணக் கிருக்கலிட்ட குழந்தை யார்?

அறியா மொழியில் விண்ணப்பமிட்டு
தெரியாமல் பதுங்கியது யார்?

சுற்றும் முற்றும் துருவிப் பார்த்தேன்
ஒற்றன் போல் ஒட்டுக் கேட்டேன்
கற்றவன் போல் அலசிப் பார்த்தேன்
சற்றும் தகவல் கிடைக்கவில்லை

மீண்டும் ஒரு முறை அன்னாந்துப் பார்த்தேன்
தென்ப்பட்டது எல்லாம் விண்மீன்கள் மட்டுமே
திறன்டுகின்ற வெண்ணை போல் உணர்ந்தேன்
மிரண்டு மறைந்து பார்க்கும் உடையவரின் கண்களோ?

சத்தமில்லா மொழியில் மொத்தமாய் கேட்டேன்
வித்திட்ட விண்மீன்களே விடை என்ன?

எத்தனை முறை கரையை முட்டினாலும்
தப்பிக்க முடியாத அலையை போல்
சென்று விட்ட சூரியனிக்கு தினமும்
செய்தி சொல்லி ஏன் ஏமாறுகிறாய்?

தீட்டிய ஓவியக் காவியம்
சரிந்த விட்ட சூரியனுக்கா? இல்லை
வரப்போகும் நிலவுக்கா? இல்லை
வெளிவரவுள்ள வெள்ளிக்கா?

வண்ணம் தெரிகறது, எண்ணம் புரியவில்லை
பிழம்பாய் தோன்றினாலும் குழப்பம் தெரிகிறதே
நிதானம் கொள், நிரந்தரமின்மை தெளிவானது
விவாதம் வேண்டாம், விவரமாய் சொல்கிறேன் கேள்:

விரையும் வேகம் போலவே நீடித்த
இரயில் சினேகம்...

பருவத்தில் மட்டுமே ததும்பி வழிந்த
உருவ அழகு...

நாழிகை இரண்டுக்குகிடையில் அவசரமாய்
அவிழ்ந்த மொட்டு...

காற்றையே சிறை இட்டதாய் கர்வம் கொண்ட
நீர்க் குமிழி...

தேன் கொய்ய மட்டுமே பூவோடு கொண்ட
வண்டின் காதல்...

பெரும் முயற்சியால் வந்த வெற்றியானாலும்
ஒரு பொழுதே நீடிக்கும் மகிழ்ச்சி...

எப்பொழுதும் இருக்கும் பிரபஞ்சத்தில்
ஒரு பொழுதே நீடிக்கும் மனித வாழ்க்கை...

இவற்றின் நிரந்தரமின்மையிலும்
நிரந்தரமான உண்மை ஒன்று உண்டு

கலையப்போகும் உன் கோலம் போல்
புலப்பபட்டது இன்று.

------------------------------------------------------------

Translation of the above poem by my friend Kirubakaran Pakkirisamy.

Is that art so bright on the sky
A sleight of hand of a person so shy ?

Is that doodle above the horizon
A child’s work for no reason ?

Is that petition on the firmament
From a person who disappeared in a moment ?

I searched
I spied
I analyzed
Alas, no answers

Looked up the sky again
All I saw was stars in reign
Looks like a blob of butter churned
Or is it somebody wide eye and amazed

Posed a silent question to the responsible stars
What is the secret behind the evening light wars ?

 
Like the waves pushing against the shores in vain
Why do you send a plea to the sun again and again ?

Is that art an epitaph for the sun ?
No, is it a welcome poetry to the moon ?
Or is it a greeting for the Venus appearing soon ?

I  see the colors
Not the thought showers
It is bright
But do not understand it right
Stay calm, Nothing is permanent
Listen, no argument

Like the quickly made friendship on the train that ends with the journey

Like the beauty, that only in the youth glows

Like a bud that blossoms in a minute and falls

Like the arrogance of the bubble to have imprisoned the air that bursts

Like the short term love of the bee for the flower as the nectar ends

Like a moment of a ecstasy for the long hard work that never lasts

In this Universe so lasting and ever present
The human life is so evanescent

Like the twilight beauty, nothing lasts
That is the only truth that lasts

The golden evening sky - is a fleeting instance
But a lesson well learnt in an instant

© Ravishankar Palanivelu, 5/31/2015. Tucson, USA (ravipalanivelu@gmail.com)